या ब्लॉगवर आपले सहर्ष स्वागत !

Friday 27 January 2012

सावली तुझी मी

माझ्या वेदनेच्या उरात काळरात्र दडलेली
म्हणून तुझ्या जीवनात सुखस्वप्ने घडलेली


रात्रभर तुझ्या दारात दु:खे रेंगाळलेली
मी पहाटेच उठून ती केसात माळलेली
म्हणून तुझी सकाळ मोगऱ्याने गंधाळलेली


होती काही मने तुझ्यासाठी कडवटलेली
मी लाली बनवून त्यांना ओठी रंगवलेली
म्हणून ती मनेही तुझ्यासाठी मधाळलेली


तुझ्या नशिबाची पाटी अस्ताव्यस्त रेघाटलेली
माझ्या कपाळीच्या कुंकात नीटनेटकी एकवटलेली
म्हणून सुखसंपदा तुझ्या प्राक्तनात समेटलेली 


निराशेची वलये तुझ्या मनी दाटून आलेली
मी बनवून चुडा त्यांना हाती ल्यालेली
म्हणून तुझी प्रत्येक पहाट प्रसंन्न झालेली


तुझी पावले गुंतागुंतीच्या रस्त्याने कोलमडलेली
त्यांना आवरताना जोड्व्याची बोटे माझी ठेचाळलेली
म्हणून अवघड पायवाट तुझी सरळ रेषेत सावरलेली


तरीही प्रश्न पडतो जन्मोजन्मी तू मला लाथाडलेली
माझ्या पदरानेच तुला उन्हात सदैव सावली दिलेली
का तरीही आयुष्यभर तुझी सावलीच बनून  राहिलेली ?

Monday 23 January 2012

तुझ्याशिवाय जगताना

तुझ्याशिवाय जगताना मला खूप त्रास होतो
अवतीभवती वावरतोस असा सारखा भास होतो

दूर तू जाताना काहीही कारण सांग
मात्र प्रेम तुझे कधी नाकारू नकोस
प्रेमभारल्या तुझ्या शब्दांचा माझ्यासाठी श्वास होतो

वेदनेने भरलेल्या माझ्या जगात
आभासी अस्तित्व तुझे कधी नाकारू नकोस
जादूभरल्या तुझ्या असण्याने येथे सुखाचा वास होतो


तू इथेच असावे अट्टहास नाही माझा
स्वप्नातल्या प्रणयात तुझे येणे नाकारू नकोस
भारावल्या तुझ्या येण्याने जसा कृष्णराधेचा रास होतो

म्हणून सांगते मनातल्या माझ्या प्रेमात
आणि दिवास्वप्नात असणे तुझे नाकारू नकोस
कारण
तुझ्याशिवाय जगताना मला खूप त्रास होतो
अवतीभवती वावरतोस असा सारखा भास होतो

Sunday 22 January 2012

तूच सांग !

तुझ्या बरोबर असण्याची अशी सवय झाली
माझ्या आयुष्याचा ती नियमच बनली
कळत नाही तुला कशी रे विसरू
तूच सांग मग ,
त्या सुंदर स्वप्नांना  कशी दूर करू

तुझ्या येण्याने मनाला फुटले नवे धुमारे
मी सदैव तुझीच छळतोस मला का रे
माझे जीवन तू आहेस नको असे नाकारू
तूच सांग मग ,
त्या सुंदर स्वप्नांना कशी दूर करू

पुसट तुझ्या स्पर्शाने मधुरसात नहाले
जन्माचा माझ्या सखा तू का मला अव्हेरले
तू म्हणाला होता सुखी एक घरटे साकारू
तूच सांग मग ,
त्या सुंदर स्वप्नांना कशी दूर करू

शब्द तुझे गीत माझे मैफिल तू सजवली
का विरहगीताच्या अश्रुत मला भिजवली
तू सांगितले होते विश्व दोघांचे प्रेमगीताने भरू
तूच सांग मग ,
त्या सुंदर स्वप्नांना कशी दूर करू

माझे चित्र उद्याचे मनमोहक रंगानी रंगवलेस
थोड्या रागासाठी का काळ्या रंगाने झाकलेस
तूच दाखवलेस अनेकरंगी प्रणयचित्र आकारू
तूच सांग मग ,
त्या सुंदर स्वप्नांना कशी दूर करू   

Saturday 21 January 2012

पहिल्या प्रेमातले अश्रू

प्रेमासाठी जगावे पहिल्यांदाच वाटले
पाहिल्या या प्रेमात का अश्रू नयनी दाटले 

वर्षभर उन्हात मातीचा कणनकण तापला 
वळीव बरसला तिला लोणी करून गेला 
सुखावली ती अशी कि सुगंधून गेली 
फुलेल फळेल नशीब बदलेल झाले कि ओली
सुखाचे दिवस थोडे का नाही कळले 
पहिल्या या प्रेमात का अश्रू नयनी दाटले 

शिशिराने लुटून नेले बहरल्या तरुला 
वसंत आला पर्णपुष्पाने तो नटला 
गर्द पालवी मनाला त्याच्या भुलवी 
फुलांचा बहर मंद वारा फांद्या झुलवी 
सुखाचे दिवस थोडे का नाही कळले 
पहिल्या या प्रेमात का अश्रू नयनी दाटले 

चातक पाही वाट नदीचे कोरडे काठ 
मन आनंदाने भरले मेघांची गर्दी दाट 
चातकाचे ओले ओठ भरली सरिता काठोकाठ 
संपली त्याची वाट तिला तर मार्ग तिचा पाठ
सुखाचे दिवस थोडे का नाही कळले 
पहिल्या या प्रेमात का अश्रू नयनी दाटले 

मीही  तरसले खूप खऱ्या प्रेमाला 
कुणीतरी केले टकटक बंद मनाला 
उमटली गोड लहर एक अंतरी 
कृष्णाची त्या झाले राधा बावरी 
प्रेमासाठी जगावे पहिल्यांदाच वाटले 
पहिल्या या प्रेमात का अश्रू नयनी दाटले  

Thursday 19 January 2012

न उलगडलेले कोडे

माझ्या मनात उमटलेले शब्द तुला कसे रे कळतात                                                                                                    दोन समांतर रेषा अश्या कश्या एकमेकींना मिळतात?                                                                                                       न उलगडलेले कोडे हे एक !

तुझ्या स्वप्नातले दिवे माझे घर कसे रे उजळतात
दोन ध्रुव पाहिले कधी असे एकमेकांना भेटतात?
न उलगडलेले कोडे हे एक !

माझ्या कल्पनेतले घर तुझे हात कसे रे सजवतात
दोन प्रभार असे कसे एकत्र नांदतात ?
 न उलगडलेले कोडे हे एक !

तुझ्या उरीच्या वेदना माझे आभाळ का रे झाकोळतात
दोन तीर नदीचे पाहिले कधी एकमेकांशी जुळतात ?
न उलगडलेले कोडे हे एक !

माझ्या प्राक्तनातील ठसे तुझ्याही प्राक्तनात कसे रे उमटतात
क्षितिजावर आकाशधरा असे कसे गुजगोष्टी करतात ?
न उलगडलेले कोडे हे एक !

तुझ्या हास्याचे तुषार माझे ओठ कसे रे विलग करतात
पाण्यावरही पाहिल्या कधी अग्नीच्या ज्वाला पेटतात ?
न उलगडलेले कोडे हे एक !

करशील का रे मदत मला हे कोडे सोडवायला
बघ मग नाही लागणार वेळ सुखाचा संसार घडवायला !

                

Tuesday 17 January 2012

प्रीतीचा बागीचा

               केवड्याचा वास 
               तुझा रेशमी श्वास 
               मोगऱ्याचा गंध 
               तुझ्या प्रेमात धुंद 


               अर्धोम्लित कमळ 
               तुझ्या खूप जवळ 
               फुलली रातराणी 
               तुझ्यामाझ्या अंगणी 


               जास्वंदाचे बहु रंग 
               हवा तुझाच संग    
               निशिगंध सफेद 
               असावी तुझ्या कवेत 


               उमलली जाई जुई 
               झाले तुझीच सई
               लालचाफ्याचे फुल 
               पडली कशी तुझी भूल 


                बहरला गुलमोहर 
                सदैव तूच समोर 
                शेवंतीची दाटी 
                तुझे गीत ओठी 


                झेंडूच्या दाट माळा
                तुझ्या गळ्यात गळा 
                फुलली अबोली बोलेना 
                तुझ्याविना करमेना 


                गर्द टपोरा गुलाब 
                तूझा माझा मिलाप 
                असा सुंदर बागीचा                          
                तुझ्या माझ्या प्रीतीचा 

Monday 9 January 2012

उपवास

    ''रमा, चल लवकर आज आपण बाहेर जाऊ ,किती वेळ लागेल आवरायला?'' समीर खुशीत होता आज ! त्याने ठरवले कि आजचा पूर्ण दिवस रमाबरोबर घालवायचा . तिने आतापर्यंत कसलीही अपेक्षा न ठेवता त्याची आणि त्याच्या प्रत्येक जवळच्यांना समाधानी ठेवले होते . तिच्या अस्तित्वाने घराचा प्रत्येक कोपरा सदा सर्वकाळ उजळलेला होता . लग्न होवून एक वर्ष झाले पण सामीरपेक्षा ती सर्वांच्या जवळची ! प्रत्येकाचे करताना ती दमत  नव्हती ,दमली तरी दाखवत नव्हती !
    स्री एकदा संसारात विरघळली कि तिला चार भिंतीबाहेरच विश्व जरी काही वेळ मिळाले तरी तिच्या कानात घरच्या राहिलेल्या कामांची गुंजारव चालू असते. ती मनाला वाटूनही घरच्या गोष्टी सोडू शकत नाही, मग तिला कोणी सांगो अगर न सांगो ती सदा न कदा तिच्या कामांच्या काळजीतच राहणार! तशीच रमा कधी ती आली सासरी आणि कधी विरघळून गेली तिच्या संसारात तिला कळलेच नाही ! सुखाच्या वाटेवर कधी काटे सापडले पण ती त्यांना बाजूला सारून पुढे चालतच राहिली न भिता आणि न रुसता रागावता ! समीर तसा मितभाषी आणि हि बडबडी पण तिच्या त्या शब्दांमध्ये तो गुंतून जायचा ,घरी असला तर तिच्या आजूबाजूला घुटमळत असायचा तिची अखंड बडबड ऐकत ! आईंना मात्र तिला सारखे बोलताना पहिले कि राग यायचा विनाकारणच त्या तसे तिला सांगतही काहीवेळ गप्प कि परत चालू ! तिच्या बोलक्या नि मनमोकळ्या स्वभावाने ती सर्वांची लाडकी वहिनी ,मामी ,सून ,नातसून आणि ताई तर झालीच पण समीरची प्रिय बायकोही झाली !
      पण प्रत्येक हात जसा पुढून उजळ आणि मागच्या बाजूने थोडातरी काळपट असतो तसा माणसाचा स्वभाव ,जसा चांगला तसा थोडा विचित्रहि असतोच ! रमाच्या मनात काही गोष्टी इतक्या घट्टपने मुरल्या होत्या कि ती त्या सोडायला कुठल्याही सबबीवर तयार नसायची. त्यातलीच एक सवय तिचा देवभोळेपणा ! काही खुट्ट झाले कि झाले तिचे देवाच्या मागे लागणे सुरु ....त्यात समीरला ताप जरी आला तरी ती घाबरून जायची आणि देव पाण्यात ठेवून बसायची ! समीरला हे असले वागणे रुचायचे नाही ,देवळात जावून हात न जोडणार्यापैकी तो एक पण बायकोचे हे असले वागणे तो जळफळत सहन करायचा! पण ती काही बदलत नव्हती ....
''काय हो असे ओरडताय,आधी दाराच्या आत तर याल कि नाही .''रमा .
''अग् आज मला पूर्ण दिवस सुट्टी आहे ,आज आपण बाहेर जाऊ आणि फिरू ,पिक्चर बघू बाहेरच जेवू ,नाहीतरी तुला अजून कुठे नेलेच नाही लग्न झाल्यापासून ,आवरतेस ना ,लवकर आटप.''
''अहो पण ,कस शक्य आहे ''
''काही सांगू नकोस मी खूप काही ठरवून आलो आहे ,कुठे कुठे जायचे काय पहायचे ,पिक्चरचे तिकीट पण आणले आहेत ,मी तुझे काही एक ऐकणार नाही .''
''मी काय म्हणते ,आपण उद्या जाऊ कि .''
''वेडी आहेस का बॉस काय रोज रोज थोडीच सुट्टी देणार आहे ?आणि तिकिटांचे काय ?''
''उद्या सुट्टी नसेल तर रविवारी जाऊ ,आणि तिकीट द्या कुणालाही ,भावोजी आहेत ताई आहेत जातील ते ''
''तू येणार आहेस का नाही ?'' आता मात्र समीर चांगलाच कावला होता ,तिने ओळखून घ्यायला हवे होते पण ती नेहमीप्रमाणे तिच्या कामात आणि नादात गुंग होती आणि काही विचार न करता ,त्याच्याकडे न पाहता ती बोलून गेली ''नाही जमणार हो ,माझी कामे संपणार नाहीत आणि माझा  उपवास आहे ,मंगळवार ,देवीच्या देवळात जायचे आहे परत सर्व आटोपल्यावर ,नाही येऊ शकत मी .तुम्ही अस करा न ताई आणि भावोजींना तिकिटे द्या आणि सुट्टी आहे तर घरी आराम करा एक दिवस ,मी काहीतरी चटपटीत खायला करते तुम्हाला करू न ?''
''मुर्ख बाई ,तू नको अक्कल शिकवू मला ,जा काय करायचे ते कर मी जातो बाहेर .'' आज प्रथमच अश्या भाषेत समीर बोलला ,रमाने त्याच्याकडे पहिले तर तो रागाने थरारत होता . या शब्दांनी रमाही दुखावली आणि सरसर गंगा डोळ्यातून गोबऱ्या गालावर ओघळू लागल्या ,नाकाचा शेंडा लाल झाला ती आता हुसमरू लागली पण समीर चांगलाच वैतागला नि पाय आपटीत घराबाहेर पडला ...
     प्रथमच समीरचा राग पाहून रमा चांगलीच भांबावली ,त्याला समजून सांगावे तर तो बाहेर गेल्याने तेही शक्य नव्हते ,काय करावे ते तिला सुचेचना. ती फक्त रडत राहिली दिवसभर ,काय चुकले माझे ? मी अचानक कशी जाणार होते ,घरातली कामे कुणी केली असती ? आईंना किती त्रास झाला असता ? समीर समजून का घेत नाहीत ? आपण दोघेच का आहोत घरात ? बाकीच्यांनाहि विचारयला हवे कि ,हे कळत कसे नाही ह्यांना ? एक न अनेक प्रश्न स्वताला विचारत आणि रडत ती पूर्ण दिवस घरकामे हातावेगळी करत होती .अनेक काटे तिने आतापर्यंत तिने बाजूला केले पण आज तिच्या प्रिय समीरचा राग कसा घालवायचा हा मोठा प्रश्न होता आणि आज तर संसारातले पहिले वहिले भांडण होते .ती खुपच एकटेपणा अनुभवत होती त्यात लागोपाठ आलेला उपवास ! शरीरापेक्षा मनाचा थकवा तिला जास्त जाणवत होता ...त्याच विचारात ती देवळात जावून आली ,आणखी नवस वाढविले तिच्या प्रिय पतीचा राग जावा म्हणून ,पण देव ऐकेल तर न ...एकवेळ देवाने ऐकले असते पण पतीदेव मात्र भलतेच भडकलेले !
''वहिनी नको ग काळजी करू ,किती रडशील ? येईल दादा परत ''
''अहो ताई आता तिन्हीसांज झाली ,का हो आले नाही हे अजून ,इतके हो काय चुकले माझे ?''
''काही नाही ग वहिनी तुझे काही चुकले नाही ,तू किती छान आहेस बर तो थोडावेळ रागावेल पण तुला पाहून त्याचा राग कुठच्या कुठे उडून जाईल बघ ,आधी तू फ्रेश हो आणि छान काहीतरी जेवण बनव, तुझे सौंदर्य आणि सुग्रास जेवण म्हटले तो खुश झालाच म्हणून समज !''
''हे हो काय ताई'' लाजत रमा म्हणाली खरी पण तिला हे प्रपोजल खुपच भावले ! खरच किती सुंदर असते हि नात्यांची विन एका धाग्याला गाठ पडली कि बाकीचे ती सोडवण्यासाठी लगेच धावून येतात ....जास्त धागे घेवून विणताना थोडे अवघडते पण विन अशी सुंदर बनते कि पाहणार्याने पाहत राहावे !
    रमा जोमाने कामाला लागली ,आणि काही तासात छान बेत केला तिने पण अजून समीरचा पत्ताच नव्हता ,आता मात्र तिचे राहिलेसाहिले अवसानसुद्धा गाळले ,सर्वांची जेवणे उरकली ती त्याची वाट पाहत तशीच थांबली ,आईंनी आणि बाबांनी आग्रह केला तिला जेवणाचा पण ती फक्त रडतच राहिली मग त्यांनीहि माघार घेतली .ती रडत तशीच झोपी गेली रात्री उशिरा बेलच्या आवाजाने जागी झाली तर समीर दारात ...तिच्याकडे एक कटाक्ष न टाकता सरळ त्याने बेडरूम गाठली आणि झोपी गेला तिला काही न विचारता ...ती त्याला जेवणाचे विचारू लागली ...ताट आणेपर्यंत तो झोपलेला ...उठवावे तर परत चिडायचे म्हणून ताट झाकून उपाशीच तीही शेजारी झोपली ......
     सकाळ अशीच अबोल चालू झाली, रमाची तर ताकतच नव्हती अवाक्षर काढण्याची कारण पहिल्यांदा ती समीरचा राग अनुभवत होती ...आज ताईनेच त्याला चहा नाश्ता दिला . 
''दादा तू बोललास वहिनीशी रात्री ,ती जेवली का ? कालचा तिचा उपवास ,रात्री आमच्याबरोबर नाही जेवली म्हणाली तू आल्यावर जेवेल !''
समीर ताईकडे बघायला लागला पण काही बोलला नाही परत ताईच सांगू लागली ,''दिवसभर रडत होती आई बाबा मी समजावले तेव्हा कुठे थोडी शांत झाली पण स्वयपाक करून परत एकटीच बसली कोणाशी बोलली पण नाही ''
''अग् पण मी रोज म्हणतो का हिला चल ,कालच म्हणालो न ,त्याचाही राग नाही ग पण ती उपवास म्हणली आणि माझे डोके भडकले ,काय ते तीच चालू असते देव जाने ,कधी वाटले जवळ जावे तर हिचा आपल् उपवास आहे ,सारखे ते देव धरून बसायचे ,मला काही किंमत आहे का ?''
''हो रे दादा ,पण तिच्या एका चुकीच्या गोष्टीसाठी तू तिचे शंभर चांगले गुण दृष्टीआड करतोस !हे चुकीचे नाही का ?''
''हो ग पण तिने थोडे समजून घेणे गरजेचे आहे न ''
''आहे तरी पण तू समजून घे ,खूप गोड आहे रे ती ! लगेच जा आणि बोल तिच्याशी नाहीतर दिवसभर ती जेवणार नाही ''
   समीरला उशीर झाला होता पण ती दिवसभर उपाशी राहिली असती ,तो हळूच तिच्या मागे जावून उभा राहिला तिला जवळ ओढत कानात कुजबुजला ,''सॉरी सोनू ,चुकलोच मी !''
''नाही हो ,मीच खूप वेंधळी आहे ,तुम्हाला समजूनच घेत नाही ,माझीच बडबड चालू ठेवते ,मला माफ करा ''आणि त्याला बिलगून परत रडू लागली .त्याने हळूच तिचे अश्रू पुसत मिस्कीलीने म्हणाला ,''पुढचा मंगळवार आपण दोघे उपवास करू चालेल ना ?'' ती मात्र गालातल्या गालात हसू लागली ...  

Saturday 7 January 2012

अस्तित्व

        शोधते आहे अस्तित्व माझे मी 
        घरातील चार भिन्तींच्या मध्ये 
        घराबाहेरील स्वच्छ अंगणामध्ये 
        तुळशीवृन्दावनाच्या पायामध्ये 


        शोधते आहे अस्तित्व माझे  मी 
        प्रत्येक जपलेल्या नात्यामध्ये 
        वाढविलेल्या गोंडस फुलामध्ये 
        त्यांना सुखी केलेल्या क्षणांमध्ये


        शोधते आहे अस्तित्व माझे मी
         क्षणोक्षणी  केलेल्या त्यागामध्ये 
        नको असताना भोगलेल्या भोगामध्ये  
         माझ्यावरच्या विनाकारण रागामध्ये 


        शोधते आहे अस्तित्व माझे मी  
        शब्दकोशातील स्रीच्या व्याख्येमध्ये 
        गहिवरलेल्या असंख्य  गीतांमध्ये 
        ललनेवरील सौंदर्यकथांमध्ये 


         शोधते आहे अस्तित्व माझे मी 
         आहे आशा सापडेल नक्की मला मी 
         अरे सापडले कि, अंधारलेल्या रात्रीमध्ये 
    चुरगळलेल्या सुखस्वप्नफुलांच्या  शय्ये मध्ये.

Sunday 1 January 2012

बंधन

          कधी कधी हव असतं जगात 
          प्रत्येकाला मोहमयी बंधन 
          कारण सौंदर्य तेव्हाच खुलतं
          जेव्हा लाभत प्रेमाचे कोंदण


          उरात सुगंध साठवते कळी
          हळुवार सूर्यस्पर्शाने उमलते 
          सुवासिनीच्या कुंकू भाळी
          जन्मभर तिला भुलवते 


          दिवसरात्र धरा राहते फिरत 
          रविमिलना ती  आसुसलेली
          प्रेमीयुगुल एकमेकांना बघत 
          मने त्यांची शृंगारलेली 


          वेलीची घट्ट विन झाडाला 
          त्याचे असणेही टाकते झाकून 
          संसाराची ओढ दोन जीवांनला
          स्वप्नही जातात एक होवून 


          सरिता मिळे सागराला 
          पाणी ढग होवून बरसते 
          जीव गुंतती जन्ममरणाला 
          मन मात्र बंधनाला तरसते !