गगनी बघ कशी ही चंद्रकोर जागलेली
नक्षीदार तारकांनी रंगावली सजवली
बगिचात रातरानी लाजुन ही बहरली
पाहुनी तयांना प्रीतफुले मनी उमलली
हलकेच भास झाला तुझाच सभोवताली
अन रोमरोमी माझ्या किती कुसुमे फुलली
आभास कि सत्य सारे माझेच मला कळेना
तुझ्याच जाणिवेने हृदयात ताण भरली
हलकेच गार वारा अंगावरी पसरला
दाबून ठेवलेला मग श्वासही उसवला
अंगांग नाचते हे , मयुरासहि लाज आली
तव परिसस्पर्शाने मम कांती स्वर्ण झाली
न कळे उभयतांना कधी चांदण्या निवाल्या
आंबूस अंग आणि मनकळ्या निर्माल्य झाल्या
ओलांडूनी बघ धरेला हि चंद्रकोर गेली
उधळीत केशरी पुष्पे , पूर्वेस प्रभा आली …
-संध्या § .
