माझी पहिली गझल

मला गझल हा कविताप्रकार आधीपासूनच आवडतो . त्याची लयबद्धता , शेर , मतला ..आणि अतीमहत्वाचे आशय ! पण मी प्रथमपासूनच आळशी आहे . हा स्वभावगुण आहे . जोवर काम अंगावर पडत नाही तोवर ते माझ्याकडे केवीलवाणे बघत असते . आता करायलाच हवे ही स्थिती आली की ते काम पुढे सरकते . लिहीण्यात तसेच ..सहजपणे आणि आता लिहिले नाही तर जमणार नाही ( म्हणजे डोक्यात विचारांची गर्दी मावणार नाही ) तेव्हाच ते लिहीले जाते . माझ्या बर्याच कविता कथा रात्री लिहिल्याशिवाय झोप लागणार नाही अशा परिस्थितीत लिहील्या गेल्या आहेत . असो . हे आळसपुराण खुप मोठे आहे . तर गझल मला आवडते . डॉ शिवाजी काळे माझा फ्रेंड ..छान गझल लिहीतो . मला त्या वाचून नेहमी वाटे आपणही लिहायला हवे ..पण वृत्त आणि मात्रा यांच्यासोबत काही माझे जुळत नव्हते . मेंदूला इतका जबरा ताण ...अशक्य . एकदा अशीच एक कविता लिहीली ( अर्थात रात्रीच ) . काकांची (काकासाहेब वाळुंजकर सर माझ्या काकांचे मित्र )या काही दिवसातच ओळख झालेली .  त्यांना ती कविता पाठवली . आणि विचारले ही गझल होऊ शकते का ? काही वेळात काकांचा रिप्लाय आला ..गझल लिहीण्याचे नियम आणि एकूणच गझलेबद्दल बरेचकाही ..अगदी उदाहरणासहीत.! ..ती कविता गझल होत नव्हती . हे वाच म्हणून त्यांनी बरेच मार्गदर्शन केले . अनेकदिवस असेच गेले . तीन चार दिवसापूर्वी असेच विचार डोके सोडेनात . रात्री चार ओळी लिहिल्याच पण आता गझलेची तोंडओळख झाली होती . मी त्या चारच ओळी काकांना पाठवल्या आणि काकांचा रिप्लाय चांगला आला थोडेफार बदल सुचवले आणि दोन दिवसांनी मी पुन्हा पुर्ण गझल तयार केली . थोडे बदल करून माझ्या पहिल्या गझलेवर शिक्कामोर्तब झाले ! माझी पहिली गझल तयार झाली ! माझ्यासाठी हा क्षण खुप आनंदाचा आहे ...

खरंच आहे , खरे गुरूच मठ्ठ आळशी शिष्यही समजेल असे शिकवू शकतात . आयुष्याच्या या टप्प्यात शिकणे किती अवघड असते सांगायची गरज नाही . आपण इतके सहज समजावणारे शिक्षक असतील तर सारेच सोपे होते . इतक्या कामाच्या व्यापात मी गझल करू शकले ते काकांमुळेच . काका निवृत्त प्राचार्य आहेत . त्यांच्या हाताखाली अनेक यशस्वी विद्यार्थी तयार झालेत . मला त्यांचे मार्गदर्शन मिळाले यासाठी सदैव त्यांच्या ऋणात राहीन ! धन्यवाद काका . 

मी एक स्त्री आहे !

मी एक स्त्री आहे ! 

मला नकोय वेगळेपण त्यासाठी

मला वेगळी रांगही नकोय

आणि नकोय वेगळी सीट बसमधली 

वेगळा डबा रेल्वेचा ..

आदराची भीकही नको 

आणि नकोय नागवं करणं चौकाचौकातून 

(आता तसंही चौक नाही लागत 

लागते गलिच्छ , स्वार्थांध निलाजरी बुद्धी आणि मोबाईल वा टीव्हीची स्क्रीन )

मला नकोय आई म्हणून मखरात बसणं 

आणि बायको म्हणून पायाखाली तुडवणं 

मला नकोय लेक होऊन सर्वांचं कौतुक 

आणि नकोय घरादाराच्या अब्रुचं ओझं माझ्या एकटीच्याच डोक्यावर ! 

माझंही मुक्त आकाश हवंय मला ..

जिथे जबाबदारीही माझी असेल 

आणि परिणामही असेल माझाच ! 

           डॉ संध्या राम शेलार