वंद्य मजला प्रीत माझी

शोधताना तव खुणा
जीव माझा तळमळे
वंद्य मजला प्रीत माझी
जरी यत्न भासती खुळे

नयन मिटता लोभवी
गाली हास्य तव निजलेले
लाविते वेड मजला
तू फुल दवात भिजलेले
बोलवू कितीदा तुला
तव मूर्त मनी सदा झुले

मम कल्पनेच्या सागरी
सलील तुझिया प्रीतीचे
स्वप्नांच्या अंबरी
धवल ठिपके स्मृतीचे
त्या रजनीसम प्रीत अपुली
नक्षीदार चांदणे, रोज त्यावरी फुले

वंद्य मजला प्रीत माझी
जरी यत्न भासती खुळे !
                                              -संध्या §.

माझ्यासाठी तूच एक

करंटा तो क्षण

क्षणापूर्वी तु माझा होतास

क्षणात असा बदल का झाला

करंटा तो क्षण जीवघेणा

माझ्या जीवाचा वेध घेऊन गेला

जीवापेक्षा जास्त जपले होते

तुझ्या सहवासाचे क्षण

तुजसवे मनाने टिपले होते

प्रेमाने भरलेले कण अन कण

क्षणभराच्या निष्काळजीने

असा माझा घात केला

करंटा तो क्षण …

तू सावरायचे होते त्या

ढासळणारया स्वप्नघराला

आवरायचे होते गैरसमजाच्या

उसळणाऱ्या त्या सागराला

तुही मोहात त्या क्षणाच्या

मला नि स्वताला हरवून बसला

करंटा तो क्षण …

आता जीवनात राहिले फक्त

तुझ्या स्नेहाची वाट पाहणे

होतो थरकाप सर्वांगाचा

तव विरहाच्या जाणिवेने

सर्व हरले तरी का निग्रह मनी

आणीन परतून एकवार माझिया प्रियाला

करंटा तो क्षण …

- संध्या § .

काहीतरी हरवलंय ...

पोकळी सांगतेय उरातली
काहीतरी हरवलंय
ओढ संपली काळजातली
आता जीवन विखुरलंय
वाट वेडीवाकडी होती
तरी दु:ख नव्हते केले
स्वप्नातल्या झऱ्यावर
मनसोक्त होते पाणी पिले
आता तहान संपली
पाणी सारं आटलय
झऱ्यातून ते डोळ्यात साठलंय
पोकळी उरातली .....
वाटेवरच्या रेतीला
लाज माझ्या पावलांची
पिसाट वाऱ्याला बोलवतेय
पुसण्या रेघ खुणांची
पायाखालची जमीन सरली
डोईचं छत उडलंय
पिसाटल्या वाऱ्याने
दुसऱ्या दारी नेऊन सोडलंय
पोकळी सांगतेय ...
आता नाही वाट पाहणे
ना नवीन वाटेवर चालणे
आनंदाला कायमची ओहोटी
तप्त उन्हाची मनात दाटी
सुखाची पाठ पाहत राहणे
नाही मिळत जल स्वप्नातल्या पावसाने
कुणीतरी कानात सांगितलंय
आता कसं सांगू कुणा
माझं आयुष्यच हरवलंय .....

बेईमान मन

बेईमान मन , गेले मला सोडून

नव्या हृदयाशी , नवे नाते जोडून

बेईमान मन ....

मी अन माझे मन , सुखाची गुंफण

एकमेकांत विरघळलेलो , नव्हते कुंपण

बेईमान मन ....

सुगंधित एका क्षणी ,ते गेले बावरून

मी समजावले , काही काळ धरले सावरून

बेईमान मन ....

कसे ग मोहरले , प्रियास त्या पाहून

तन माझे थरारले , गेले पाखरू उडून

बेईमान मन ...

तमा नाही माझी त्याला , पुरे गेले बदलून

येईल काहो खरे सांगा , माझ्यासाठी ते परतून

बेईमान मन ....                                      

 -गीतांजली शेलार

कुणी खूप खास

प्रीतस्वप्ने

तू पाठ फिरवलीस
अन माळ ओघळली
तूच होती माळलीस
घेवून ती प्रीतस्वप्ने

तू असे रडवलेस
काठोकाठ ही लोचने
तूच होते टिपलेस
दावून ती प्रीतस्वप्ने

तू कारे कुढवलेस
उर भरे तमसाने
प्रभाही तूच दिलीस
तेवऊन प्रीतस्वप्ने

तू मला अव्हेरलेस
जीवन माझे संपले
तूच होते जगवले
दावून ती प्रीतस्वप्ने