काजळाची माया
मजवर भारी
उरात भिंगरी
भिरभिरे
वेदनेची फुले
अंगोअंगी झुले
मन कोमेजले
अश्रू ढाळी
विरहाचा शाप
असे मला खास
पिडेचाही वास
माझ्या जीवी
खुपणारे काटे
वाट हि सोडीना
आशा हि सुटेना
विषयांची
भीतीचा अंगार
काळीज हे पोळी
संशयकल्लोळी
लाही लाही
देवा तूच आता
शेवटची आस
थांबवी विनाश
संसाराचा
-संध्या §.
No comments:
Post a Comment