मला हसू येतं
तुझे प्रयत्न पाहताना
भिऊन छायेला
स्वतःच्या दूर पळताना
किती अट्टहास तुझा
आपल्या प्रीतखुणा विसरण्याचा
आपणच कोरलेल्या लेण्या
धुवून पुसण्याचा
अरे माझ्या राजसा
जीवन संपते रे
श्वास दुरावताना
कसे समजावू तुला
किती कोलाहल अंतरी
हृदयातून मोती ओघळताना !
-संध्या §
No comments:
Post a Comment