मला का वाटलं ....
माझी वेदना तुझ्या डोळ्यातून झरत होती ..
कुठेतरी खोलवर आतमधे जी सलत होती ...
न सांगायचे ठरवलेही होते ..
मला न्याय नकोच आहे आता ...
मरणाने शांतपणे यावं आणि कुरवाळत जवळ घ्यावं ..
इतकीच आस होती ...
माझे अश्रूही गेलेत सुकून ...
मागत नाहीत ते मुक्तीचं दान हल्ली ...
पण फिरतात माझ्या कणाकणात ....
बारीकशी सल होऊन ...
झुरतात ते दिवसरात्र ...
विझलेली आग होऊन ...
संपलेल्या आयुष्याची इतकीच खूण बाकी होती ...
तरीही मला का वाटलं ...
माझी वेदना तुझ्या डोळ्यातून झरत होती ...
जीवनाच्या यशाचा लिहीला जाईल इतिहास जेव्हा ...
अपयशाची कारणे माझ्या मातीआड गाडली जातील ...
हीच एक आशा मला पुनःपुन्हा सावरत होती ...
डॉ संध्या शेलार .
No comments:
Post a Comment