का ग आई रडतेस ?

का ग आई तू रडतेस

माझ्या जन्मावर

गर्द काळोखी पसरतेस

उमलणाऱ्या जीवनावर

तव हळव्या मातृस्पर्शाने

डोलणारी मी कलिका

त्या उन उन अश्रुने

दाहक अग्नी होवून पोळतेस

सांग कि ग आई ..का रडतेस

तुझ्यापासून सुरवात

मम नव विश्वाची

तुझ्यामुळे फारकत

स्वर्गीय संवेदनांची

तूच भली ताकत

माऊली माझी,मला अव्हेरतेस

खरच सांग न ..का रडतेस

देइन तुझी हि बाहुली

सौख्यस्वप्नास आकार

वचनबध्द हि सावली

करण्यास सर्व साकार

अशी का आल्या पावली

परतून जा म्हणतेस

कृपा करून सांग न ..का रडतेस

मजसवे काही बोल

उरत श्वास गुदमरतोय

उदारातली ओल

नासिकेत कली भरतोय

छकुलीसवे डोल

आतुर मी, कधी कुरवाळतेस

डोळ्यात पाणी,

कशी ग तू हसतेस

वात्सल्यभरल्या नजरेने,

कितीदा ग ओवाळतेस !

  दुसऱ्या खेपेस पण मुलगी झाली म्हणून लेबर रूम मध्ये रडणारी आई , बाहेर जेंव्हा तिला शिफ्ट केले रूम मध्ये तेंव्हा त्याच बाळाला जवळ घेवून पाहत होती , कुरवाळीत होती , डोळे भरून प्रेमाने पाहत होती . तो प्रसंग पाहून हि  कविता सुचली!