नवीन वाट आहे

सुटून जरी गेली रेती करातुनी

आता मजसाठी थांबोनी,

नवीन वाट आहे.

प्रलयात भयाण त्या कोणी

गेले मज शिकवोनी,

प्रत्येक हृदयस्पंदनी,

बघ येते लहरुनी

अविरत लाट आहे.

होते कधी व्याकुळ विरहिनी

नवमते प्रसवली मनगर्भिनी,

केले रुदन ज्यांनी,

तेथे सदैव सुखांनी

फिरवली पाठ आहे.

जाय प्राप्त निसटोनी

मग मन भरे निश्चयांनी,

समस्त दुष्कर यत्न्यांनी,

पुनरपि हर्षभरुनी

आणणे पहाट आहे.

आता मजसाठी थांबोणी,

नवीन वाट आहे ...  

का ग आई रडतेस ?

का ग आई तू रडतेस

माझ्या जन्मावर

गर्द काळोखी पसरतेस

उमलणाऱ्या जीवनावर

तव हळव्या मातृस्पर्शाने

डोलणारी मी कलिका

त्या उन उन अश्रुने

दाहक अग्नी होवून पोळतेस

सांग कि ग आई ..का रडतेस

तुझ्यापासून सुरवात

मम नव विश्वाची

तुझ्यामुळे फारकत

स्वर्गीय संवेदनांची

तूच भली ताकत

माऊली माझी,मला अव्हेरतेस

खरच सांग न ..का रडतेस

देइन तुझी हि बाहुली

सौख्यस्वप्नास आकार

वचनबध्द हि सावली

करण्यास सर्व साकार

अशी का आल्या पावली

परतून जा म्हणतेस

कृपा करून सांग न ..का रडतेस

मजसवे काही बोल

उरत श्वास गुदमरतोय

उदारातली ओल

नासिकेत कली भरतोय

छकुलीसवे डोल

आतुर मी, कधी कुरवाळतेस

डोळ्यात पाणी,

कशी ग तू हसतेस

वात्सल्यभरल्या नजरेने,

कितीदा ग ओवाळतेस !

  दुसऱ्या खेपेस पण मुलगी झाली म्हणून लेबर रूम मध्ये रडणारी आई , बाहेर जेंव्हा तिला शिफ्ट केले रूम मध्ये तेंव्हा त्याच बाळाला जवळ घेवून पाहत होती , कुरवाळीत होती , डोळे भरून प्रेमाने पाहत होती . तो प्रसंग पाहून हि  कविता सुचली!