एक झाड

एक झाड त्या तिथे

उजाड माळरानाच्या

एका कोपर्यात ...

अनेक वर्ष वाट

पाहत असेल कुणाची

होत असेल का होरपळ

त्याच्याही मनाची

प्रत्येक ऋतूने आपली

ओळख त्याला देऊ केली

त्यानेहि मग ती स्वताची

म्हणून जगाला दाखवली

येणारा प्रत्येक जीव

सावलीत त्याच्या रमला

त्याच्याच जीवाचा आनंद

त्यांच्या सुखात पहिला

कोलाहलापासून जगाच्या

दूर आहे त्याचे विश्व जरी

निवांत आहे भोवताल, मेघांचा

गडगडाट भरला खोल उरी

अर्धे आयुष्य सरले
अर्धे अजून आहे बाकी

प्रश्न त्याला पडला आहे

मिळेल कुणी सहप्रवाशी
शेवटपर्यंत ....

एक झाड त्या तिथे

उजाड माळरानाच्या
एका कोपर्यात ...